Planowanie przestrzenne jest działaniem ciągłym, wspomagającym proces podejmowania decyzji dotyczących przyszłości. Efektem procesu planowania przestrzennego są określone dokumenty (plany), które na różnym poziomie funkcjonowania władz publicznych pełnią różnorodne funkcje. Celem jest powstanie systemu regulacji i decyzji usprawniający funkcjonowanie gospodarki przestrzennej oraz zapewnienie ładu przestrzennego w procesie rozwoju społeczno-gospodarczego.
Gospodarka przestrzenna – wielodyscyplinowa dziedzina badań i działalność praktyczna, działalność polegająca na zmianie istniejącego stanu zagospodarowania przestrzennego lub ochronie jego wartości zgodnej z przyjętymi dla danego terytorium celami rozwoju.
Według R. Domańskiego (1995) – „gospodarka przestrzenna ustala zasady racjonalnego wyboru lokalizacji przestrzennych powiązań i przestrzennych organizacji, jak również dróg rozwoju układów lokalizacyjnych, interakcyjnych i organizacyjnych. Jej ustalenia wykorzystywane są w formułowaniu polityki przestrzennej”
Według J.J. Parysek (1997) – GP jako gospodarka w przestrzeni lub gospodarowanie przestrzenią. Pojęcia te są komplementarne. Gospodarka w przestrzeni to przestrzenna organizacja funkcjonowania terytorialnego systemu społecznego. Natomiast gospodarowanie przestrzenią to tworzenie odpowiednich właściwości terenu dla przestrzennych struktur społeczno-gospodarczych.
Polityka przestrzenna polega na koordynowaniu sposobu gospodarowania przestrzenią przez podmioty gospodarcze w obrębie wyznaczonych terenów. Polityka przestrzenna stwarza warunki do racjonalnego organizowania przestrzeni, egzekwowania ładu przestrzennego i eliminowania (bądź łagodzenia) konfliktów przestrzennych.
