Pojęcie i metody wyznaczania progu rentowności
Próg rentowności: zwany martwym punktem, rozmiar działalności danego przedsiębiorstwa, od którego począwszy zaczyna ono przynosić zysk.
Analiza progu rentowności umożliwia określenie:
→ Takich rozmiarów produkcji firmy, przy których Przychody ogółem = koszty operacyjne; czyli w punkcie przy którym Zysk operacyjny = 0
→ Takich rozmiarów produkcji, która musi być sprzedana, aby pokryć wszystkie koszty operacyjne (zmienne i stałe)
→ Rozmiarów zysku operacyjnego (EBIT), który jest możliwy do osiągnięcia przy różnych poziomach produkcji i sprzedaży
→ Przesłanek do podjęcia decyzji finansowych odnośnie struktury kapitału
Dla ustalenia progu rentowności konieczne jest wyznaczenie:
a Rozmiarów wartości sprzedaży S (w PLN)
b Rozmiarów ilościowych sprzedaży Q (w szt.)
c Ceny jednostkowej P (w PLN)
d Całkowitych kosztów zmiennych VC (w PLN)
e Jednostkowych kosztów zmiennych V (w PLN)
f Całkowitych kosztów stałych FC (w PLN)
EBIT = Zysk przed odsetkami i opodatkowaniem
EBIT = (P – V)Q – FC
→ Próg rentowności sprzedaży w ujęciu ilościowym = (całkowite koszty stałe)/(cena jednostkowa – jednostkowy koszt zmienny)
Q(il.) = FC/(P – V)
→ Próg rentowności sprzedaży w ujęciu gotówkowym (przepływów pieniężnych):
– Jeśli firma ma niskie zasoby gotówki i utrudniony dostęp do kredytu, wówczas kierownictwo musi znać rozmiary sprzedaży, które pokryją wszystkie wydatki pieniężne w czasie realizacji programu produkcji
– Nie wszystkie koszty operacyjne wywołują wydatki pieniężne (np. umorzenie z tytułu amortyzacji), stąd formuła progu rentowności jest następująca:
Q(got.) = (FC – d)/(P-V)
Gdzie d – koszty amortyzacji