Metody badania przestrzennego zróżnicowania rynku
Współczynnik rozmieszczenia Florence’a
Rozmieszczenie zjawisk rynkowych w przestrzeni może być analizowane za pomocą współczynnika Florence’a. Korzystamy z następującego wzoru:
F = Σ(Si – Ui)/100, dla 0 ≤ F ≤ 1,
gdzie:
F – współczynnik rozmieszczenia Florence’a
S – struktura procentowa pierwszego badanego zjawiska według jednostek przestrzennych
U – struktura procentowa drugiego badanego zjawiska według jednostek przestrzennych
Przy obliczaniu współczynnika Florence’a bierze się pod uwagę tylko sumy różnic dodatnich. Współczynnik Florence’a informuje o rozmieszczeniu jednego zjawiska rynkowego względem drugiego, np. o rozmieszczeniu pubów względem liczby mieszkańców miast, dzielnic, czy gmin.
Współczynnik rozmieszczenia Florence’a przyjmuje wartość z przedziału 0≤F≤1. W sytuacji bardzo podobnego rozmieszczenia zjawisk w przestrzeniu wartość współczynnika jest bliska zeru, natomiast w przypadku bardzo dużego zróżnicowania zmiennych wartość wskaźnika zbliża się do jedności.
W celu obiektywizowania interpretacji otrzymanych wartości współczynnika Florence’a zaleca się korzystanie z następującej skali:
– F < 0,25 – badane zjawisko charakteryzuje wysoki stopień rozmieszczenia, czyli mała koncentracja (zjawisko jest nie zlokalizowane)
- 0,25 ≤ F ≤ 0,49 - badane zjawisko charakteryzuje średni stopień rozmieszczenia, czyli średnia koncentracja terytorialna (zjawisko jest w małym stopniu zlokalizowane)
- F > 0,49 – badane zjawisko charakteryzuje niski stopień rozmieszczenia, czyli duża koncentracja przestrzenna (zjawisko jest wysoce zlokalizowane).